دکتر سرجیو کاناورو مدیر گروه تنظیم عصبی (Neuromodulation) پیشرفته در تورین ایتالیا می‌گوید پیشرفت‌های پزشکی امکان جراحی کامل پیوند سر (یا به تعبیری پیوند بدن) را فراهم کرده و این جراحی هفت و نیم میلیون دلاری را می‌توان تا دو سال دیگر انجام داد (ادامه مطلب ...).
دکتر سرجیو کاناورو مدیر گروه تنظیم عصبی (Neuromodulation) پیشرفته در تورین ایتالیا می‌گوید پیشرفت‌های پزشکی امکان جراحی کامل پیوند سر (یا به تعبیری پیوند بدن) را فراهم کرده و این جراحی هفت و نیم میلیون دلاری را می‌توان تا دو سال دیگر انجام داد.
به نوشته نشریه نیوساینتیست، قرار است دکتر سرجیو کاناورو جراح ایتالیایی، تابستان امسال در کنفرانسی خبری در آکادمی جراحان اعصاب و ارتوپدی آمریکا، آغاز پروژه پیوند سر یک فرد به بدن فردی دیگر را اعلام کند. وی نخستین بار در سال 2013 این ایده را مطرح کرد. در این جراحی سر فردی که دچار مرگ مغزی شده اما بدنش سالم است با سر فردی دیگر که دچار ضایعه نخاعی یا بیماری‌های تخریب‌کننده عضلات و اعصاب است جابه‌جا می‌شود. به گفته دکتر کاناورو "اکنون در مرحله‌ای هستیم که تمام جنبه‌های فنی این عمل امکان‌پذیر است." او می‌گوید لیستی طولانی از بیمارانی دارد که می‌توانند کاندیدای بالقوه چنین عملی باشند، عملی که وی قصد دارد در سال ۲۰۱۷ انجام دهد.
دکتر کاناورو درباره تکینک عمل این جراحی اخیراً مقاله‌ای در مجله Surgical Neurology International منتشر کرده است. برای این جراحی، بدن فرد دهنده و گیرنده سر در ابتدای جراحی سرد می‌شود، تا مدت زمانی که سلول‌ها می‌توانند کمبود اکسیژن را تحمل کنند افزایش یابد. سپس بافت‌های گردن جدا شده و رگ‌های بزرگ با لوله‌هایی ظریف به هم متصل می‌شوند. بعد نخاع فرد دهنده پیوند را قطع کرده و سر او را روی بدن فرد گیرنده قرار می‌دهند، سپس نخاع با ماده‌ای به نام پلی‌اتیلن گلایکول که مثل چسب عمل می‌کند به نخاع بدن جدید متصل می‌شود. سپس فرد حدود چهار هفته در اغمای مصنوعی فرو خواهد رفت تا در مدتی که بافت‌ها ترمیم می‌شوند تکان نخورد. در این مدت اعصاب و نخاع با شوک‌های الکتریکی خفیف، تحریک می‌شوند تا پیوندها و ارتباطات آن‌ها بین سر و بدن جدید محکم شود. برای اینکه بدن، سر پیوندشده را پس نزند باید فرد، تحت درمان با داروهای قوی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی قرار گیرد. دکتر کاناورو معتقد است فرد پس از به هوش آمدن قادر است سر خود را تکان دهد و صورتش را حس کند، با صدای قبلی صحبت کند و در عرض یک سال قادر به راه رفتن خواهد بود.
 _ transplant.jpg){kind=spacer}
دکتر سرجیو کاناورو Sergio Canavero
در واکنش به این اعلان، برخی متخصصان در اجرای این جراحی تردید کرده و آن را "تخیل محض" خواندند. هری گلداسمیت پروفسور جراحی اعصاب در دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید"من فکر نمی‌کنم این کار شدنی باشد، مشکلات چنین عملی بی‌اندازه زیاد است." پاتریشیا اسکریپکو نورولوژیست معتقد است "حتی اگر چنین عملی امکان‌پذیر باشد اتفاقی نادر خواهد بود". ریچارد بورگنز مدیر مرکز تحقیقات بیماری‌های فلج‌کننده ایندیانای آمریکا می‌گوید "شواهد علمی مبنی بر اینکه پس از پیوند مغز و نخاع، حس و حرکت از نو بازگردد وجود ندارد." اما دکتر ویلیام متیوز رییس آکادمی جراحان اعصاب و ارتوپدی امریکا در مورد نگرانی پس‌زدن پیوند سر توسط سیستم ایمنی می‌گوید "فکر نمی‌کنم امروزه این موضوع، مساله مهمی باشد. به دلیل آن که می‌توان برای مدیریت پذیرش پیوند بافت‌های بسیاری مانند پا، قلب یا ریه از دارو استفاده کرد و پاسخ سیستم ایمنی به پیوند سر باید قابل مدیریت باشد". به گفته دکتر کاناورو بزرگترین مشکل این جراحی، مباحث اخلاقی است. ولی متخصصان به مشکلات دیگر این جراحی هم اشاره می‌کنند، از جمله اینکه که کسی نمی‌داند تأثیر چنین عملی از نظر روان‌شناختی چه خواهد بود؛ اینکه فردی با سر فردی دیگر به زندگی ادامه دهد.
نخستین تلاش برای پیوند سر توسط جراحی از شوروی به نام Vladimir Demikhov در 1954 صورت گرفت. در این تلاش، سر یک سگ به پشت یک سگ بزرگ‌تر پیوند زده شد. وی پس از آن چندین پیوند دیگر هم داشت ولی تمامی سگ‌ها تنها 2 تا 6 روز زنده ماندند. اولین پیوند سر موفق با جایگزینی یک سر با سر دیگر، در 1970 توسط رابرت وایت در کلیولند آمریکا انجام شد. در این جراحی سر یک میمون به میمونی دیگر پیوند زده شد. در این عمل نخاع را پیوند نزدند و میمون قادر به حرکت نبود ولی با کمک مصنوعی، قادر به نفس کشیدن بود. در نتیجه این جراحی نیز، پس از 9 روز سیستم ایمنی میمون پیوند را پس زد و میمون مرد.